FATCA – Foreign Account Tax Compliance Act – jest amerykańską ustawą o ujawnianiu informacji o rachunkach zagranicznych dla celów podatkowych, uchwaloną 28 marca 2010 r. przez Kongres Stanów Zjednoczonych Ameryki (USA). FATCA zobowiązuje instytucje finansowe spoza USA (zagraniczne instytucje finansowe), takie jak banki, towarzystwa ubezpieczeniowe, fundusze inwestycyjne, instytucje powiernicze, prowadzące rachunki dla amerykańskich podatników, do przekazywania amerykańskim organom podatkowym informacji dotyczących tych rachunków.
FATCA została wdrożona w Polsce w wyniku zawarcia (7 października 2014 r.) Umowy między Rządem RP a Rządem USA w sprawie poprawy wypełniania międzynarodowych obowiązków podatkowych oraz wdrożenia ustawodawstwa FATCA (Umowa FATCA).
Zasady wykonywania zobowiązań wynikających z powyższej Umowy określono w Ustawie z dnia 9 października 2015 r. o wykonywaniu Umowy między Rządem RP a Rządem USA w sprawie poprawy wypełniania międzynarodowych obowiązków podatkowych oraz wdrożenia ustawodawstwa FATCA (Ustawa), która weszła w życie 1 grudnia 2015 r.
Zgodnie z Ustawą, na polskie instytucje finansowe nałożony został obowiązek identyfikacji amerykańskich rachunków raportowanych oraz rachunków posiadanych przez wyłączone instytucje finansowe.
W oparciu o powyższe akty prawne, polskie instytucje finansowe zobowiązane są do pozyskiwania określonych informacji o posiadaczach takich rachunków i przekazywania ich Szefowi Polskiej Administracji Skarbowej lub organowi przez niego upoważnionemu. W tym celu stosują, określone w powyższych aktach prawnych, procedury sprawdzające oraz żądają przedstawienia wskazanych w nich oświadczeń, wyjaśnień i dokumentów oraz weryfikują ich wiarygodność.
Tak, każdy Klient musi zostać poddany identyfikacji pod kątem FATCA. Sposób identyfikacji różni się w zależności od tego czy posiadaczem rachunku finansowego (np. rachunku rozliczeniowego, oszczędnościowo-rozliczeniowego, lokaty terminowej) jest osoba fizyczna (Klient indywidualny), czy osoba prawna lub jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej (Klient instytucjonalny), a także w jakim dniu otwarto rachunek finansowy w Banku.
Klient indywidualny:
W przypadku Klientów indywidualnych konieczne jest ustalenie czy Klient jest obywatelem lub rezydentem USA.
Klient instytucjonalny:
W przypadku Klientów instytucjonalnych konieczne jest przede wszystkim ustalenie, wskazanego w Umowie FATCA, statusu Klienta. W związku z tym Bank zobowiązany jest ustalić, czy Klient jest instytucją finansową, a jeżeli tak jakiego rodzaju jest to instytucja, czy też posiada status zwolnionego uprawnionego odbiorcy, szczególnej osoby amerykańskiej, aktywnego niefinansowego podmiotu zagranicznego albo pasywnego niefinansowego podmiotu zagranicznego. W przypadku pasywnego niefinansowego podmiotu zagranicznego, Bank musi zidentyfikować osoby kontrolujące ten podmiot, a także ustalić czy osoby te są obywatelami lub rezydentami USA.
Standardowym dokumentem składanym przez Klienta jest odpowiednie oświadczenie. Pracownik Klienta poprosi o złożenie oświadczenia na właściwym formularzu w momencie zawierania umowy o prowadzenie rachunku finansowego.
W przypadku pytań zapraszamy do kontaktu z placówką sprzedażową Banku.
CRS (ang. Common Reporting Standard) jest standardem automatycznej wymiany informacji w kwestiach podatkowych pomiędzy zainteresowanymi krajami, opracowanym w 2014 r. przez Organizację Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) we współpracy z państwami z grupy G20 i Unii Europejskiej.
Formuła wymiany informacji w standardzie opracowanym przez OECD zakłada, że instytucje finansowe państwa stosującego CRS gromadzą informacje o rachunkach prowadzonych dla zagranicznych podatników, a następnie przekazują te informacje do administracji podatkowych innych państw stosujących ten standard i zainteresowanych wzajemną wymianą. Celem wymiany tych informacji jest przeciwdziałanie uchylaniu się od opodatkowania przez rezydentów podatkowych poszczególnych państw, którzy lokują swoje aktywa w zagranicznych instytucjach finansowych, tj. poza państwem ich rezydencji.
Podstawy prawne stosowania CRS nie są jednolite we wszystkich państwach stosujących ten standard. Zobowiązanie państw do wymiany informacji przewidziano w Konwencji o wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach podatkowych (Konwencja), której sygnatariuszami jest ponad 100 państw na świecie, w tym Polska. W wykonaniu tej Konwencji, państwa – sygnatariusze, w tym Polska, zawarły wielostronną umowę międzynarodową (tzw. MCAA – Multilateral Competent Authority Agreement), przewidującą zobowiązanie danego państwa do wdrożenia CRS. Niektóre państwa dokonują wymiany na podstawie dwustronnych umów międzynarodowych, takich jak umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub umowy o wymianie informacji podatkowych.
Podstawą prawną stosowania powyższego standardu przez wszystkie państwa członkowskie Unii Europejskiej stała się Dyrektywa Rady 2014/107/UE z dnia 9 grudnia 2014 r. zmieniającą dyrektywę 2011/16/UE w zakresie obowiązkowej automatycznej wymiany informacji w dziedzinie opodatkowania. Ponieważ standard wymiany informacji jest bliźniaczo podobny do zasad przyjętych w celu wdrożenia amerykańskiej regulacji o ujawnianiu informacji o rachunkach zagranicznych dla celów podatkowych (powszechnie znanej jako „FATCA"), europejską regulację potocznie nazwano „EURO- FATCĄ”.
Powyższa Dyrektywa, jak również wskazana wyżej wielostronna umowa międzynarodowa (MCAA), zostały w Polsce wdrożone Ustawą z dnia 9 marca 2017 r. o wymianie informacji podatkowych z innymi państwami (dalej „Ustawa”), która weszła w życie 1 maja 2017 r. Ustawa ta nakłada na polskie instytucje finansowe, w tym na Bank BPS S.A., określone obowiązki związane z automatyczną wymianą informacji, w szczególności obowiązek określenia rezydencji podatkowej swoich Klientów i przekazywania informacji o rachunkach podlegających raportowaniu.
Tak, każdy Klient musi zostać poddany identyfikacji pod kątem CRS. Sposób identyfikacji różni się w zależności od tego, czy posiadaczem rachunku finansowego jest osoba fizyczna (Klient indywidualny) czy osoba prawna lub jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej (Klient instytucjonalny), a także w jakim okresie otwarto rachunek finansowy w Banku.
Informacje dla Klientów indywidualnych
W przypadku Klientów indywidualnych konieczne jest ustalenie, czy posiadaczem rachunku finansowego jest osoba raportowana, przy czym za osobę taką uznaje się rezydenta podatkowego kraju innego niż Polska i USA. Krajem rezydencji podatkowej jest ten kraj, w którym dana osoba podlega opodatkowaniu od całości swoich dochodów zgodnie z przepisami prawa wewnętrznego tego kraju. Polska rezydencja podatkowa jest ustalana na podstawie przepisów Ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Rezydencję podatkową innych państw określają przepisy podatkowe tych państw. Przy określaniu rezydencji podatkowej uwzględnia się również odpowiednie umowy międzynarodowe o unikaniu podwójnego opodatkowania. W szczególnych przypadkach możliwe jest posiadanie rezydencji podatkowej w kilku krajach.
Informacje dla klientów instytucjonalnych
W przypadku Klientów instytucjonalnych konieczne jest ustalenie, czy posiadaczem rachunku finansowego jest osoba raportowana lub podmiot o szczególnym statusie – tzw. „pasywny NFE”, który kontrolowany jest przez rezydenta podatkowego państwa innego niż Polska i USA. Za osobę raportowaną uznaje się podmiot będący rezydentem podatkowym w państwie innym niż Polska i USA, np. spółkę, której miejscem rejestracji jest kraj inny niż Polska i USA. Z kolei „pasywnym NFE” jest podmiot, który nie jest instytucją finansową, zaś większość dochodów takiego podmiotu ma charakter pasywny, np. pochodzi z dywidend od posiadanych akcji.
Klient indywidualny oraz Klient instytucjonalny, dla którego Bank otworzył rachunek finansowy
Ustalenie określonego Ustawą statusu oraz rezydencji podatkowej tej grupy Klientów odbywa się na podstawie oświadczenia („Oświadczenie CRS”) składanego przez Klienta w toku procedury otwierania rachunku finansowego. Bank żąda złożenia Oświadczenia CRS od każdego Klienta.
W przypadku pytań zapraszamy do kontaktu z placówką sprzedażową Banku.
Jakie rachunki uznawane są za rachunki finansowe w rozumieniu Ustawy, w związku z otwarciem których następuje obowiązek identyfikacji Klienta przez Bank?
Są to to następujące rodzaje rachunków bankowych: rachunki rozliczeniowe, w tym bieżące i pomocnicze, rachunki lokat terminowych, rachunki oszczędnościowe, oszczędnościowo – rozliczeniowe, rachunki terminowych lokat oszczędnościowych, rachunki powiernicze, rachunki kart kredytowych.
Czy złożenie w banku Oświadczenia CRS w przypadku zawierania nowej umowy o rachunek finansowy jest konieczne?
Tak. Stosownie do przepisów Ustawy złożenie Oświadczenia CRS powinno nastąpić w toku otwierania rachunku finansowego. W przypadku odmowy złożenia przez Klienta przedmiotowego oświadczenia, Bank odmówi zawarcia stosownej umowy i otwarcia rachunku finansowego.
Jak często Klienci są zobowiązani do przekazywania informacji o swojej rezydencji podatkowej do Banku?
Po złożeniu przez Klienta ważnego Oświadczenia CRS, przedłożenie kolejnego oświadczenie będzie konieczne w przypadku zmiany informacji zawartych w pierwotnym oświadczeniu lub, gdy Bank poweźmie wątpliwości co do poprawności i rzetelności danych zawartych w pierwotnym oświadczeniu i zwróci się do Klienta o ponowne złożenie Oświadczenia CRS.
Jakie informacje podlegają raportowaniu przez Bank i gdzie są one przekazywane?
Bank przekazuje informacje dotyczące rachunków raportowanych oraz rachunków nieudokumentowanych.
W przypadku rachunków raportowanych Klientów indywidualnych przekazaniu podlegają dane o posiadaczu rachunku finansowego, w tym jego imię i nazwisko, adres, data i miejsce urodzenia, państwo rezydencji podatkowej oraz numer identyfikacji podatkowej (TIN).
W przypadku rachunków raportowanych Klientów instytucjonalnych przekazaniu podlegają dane o posiadaczu rachunku finansowego, w tym jego nazwa, państwo rezydencji podatkowej, numer identyfikacji podatkowej (TIN), zaś jeśli posiadacz rachunku ma status „pasywny NFE” i jest
kontrolowany przez osobę raportowaną – także imię i nazwisko, adres, państwo rezydencji, TIN oraz data i miejsce urodzenia tej osoby kontrolującej.
W przypadku wszystkich rachunków raportowanych, Bank przekazuje także informacje dotyczące bezpośrednio samych rachunków, w szczególności ich numery, saldo lub wartość. W przypadku rachunków nieudokumentowanych, którymi są rachunki posiadane przez Klientów indywidualnych o nieustalonej rezydencji, przekazaniu podlegają imię i nazwisko oraz data i miejsce urodzenia posiadacza rachunku oraz jego TIN, o ile Bank go posiada, a także numer rachunku. Bank przekazuje powyższe informacje do Szefa Krajowej Administracji Skarbowej.
Od czego zależy rezydencja podatkowa?
Ustalenie rezydencji podatkowej w danym państwie wynika z przepisów podatkowych obowiązujących w tym państwie, przy czym uwzględnieniu powinny podlegać odpowiednie umowy międzynarodowe o unikaniu podwójnego opodatkowania. W przypadku pytań dotyczących kraju rezydencji podatkowej, każdy Klient powinien skontaktować się z niezależnym doradcą, gdyż Bank BPS nie świadczy usług doradztwa podatkowego ani prawnego.
